Salar de Uyuni!
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lotte
24 April 2009 | Bolivia, Sucre
Lieve Allemaal,
alweer een week geleden vertrokken Juliette en ik naar Salar de Uyuni. Wat nog heel wat voeten in de aarde had! Vrijdagavond om 9 uur zou de bus vanuit La Paz vertrekken. Zoals jullie weten woon ik niet in La Paz maar iets daar buiten. Om half 8 belde ik in mijn beste Spaans de taxi centrale. En nee het lag niet aan mijn Spaans dat er om kwart over 8 nog steeds gaan taxi was. Dus ik nog een keer bellen maar de lijn was bezet. Wij naar de buurvrouw die ons een ander nummer gaf. Daar zeiden ze dat ze een taxi zouden sturen en dat die er binne 5 minuten zou moeten zijn. Half 9 nog steeds geen taxi. Ik voor de derde keer gebeld en om 5 over half 9 stond er dan eindelijk een taxi voor de deur.
Onderweg dikke vette stress. Wij de reisorganisatie gebeld maar die vertelde ons zeer vriendelijk, ahum, dat ze niet zouden wachten. 5 over 9 scheurde de taxi de straat van het busstation in. Juul gooide werkelijk het geld naar onze chauffeur en wij rende met tassen de straat op zoekend naar onze bus. En... HIJ STOND ER NOG! Wat een opluchting. Het buspersoneel was uiterst vriendelijk en hadden het geen probleem gevonden even te wachten. Na ons in het kantoor geregistreerd te hebben konden we de bus in. Ik ben nog nooit zo blij geweest voor in de bus te zitten want ik had niet langs al die mensen gedurft die zouden fluisteren dat zijn dus die meisjes op wie wij zo lang hebben moeten wachten. Hahahaha! Wat een stress!
Bij aan het komen van alle stress merkte wij de luxe op. Een kussen, een plaid, eten, drinken, tv en beenruimte in overvloed! Zelfs ons stoel kon bijna helemaal plat! Deze bus was zowaar luxer dan een vliegtuig! De hele nacht hebben we gereden, 12 uur in totaal. De eerste uren waren zeer comfortabel maar daarna werd het echt een bizare tocht. De laatste zes uur reden we over onverharde wegen waardoor de bus kei hard schudde. Een massage stoel is er niets bij!
Om 8 uur zaterdagochtend kwamen we dan eindelijk in Uyuni aan. Na ons reisorganistie gevonden te hebben en ons tassen te hebben af gegeven hebben we heerlijk in het zonnetje ontbeten met een pancake banaan chocola en een smoothie. Bah wat vies :D
De tour zou om 10 uur beginnen en dus zaten wij (met de stress van de vorige avond nog in ons achterhoofd) netjes op tijd te wachten. Om 11 uur kwam onze Jeep op zijn gemakje aangereden. 5 Israeliers en nog een man stapte in waarna de Jeep tot ons grote verbazing vol zat. Toen ik verhaalde wilde halen kwam er een andere Jeep van een andere organisatie aangereden wara wij in moesten stappen. Zo gaan dat soort dingen in Bolivia. Uiteindelijk bleek het dezelfde tour te zijn en qua geld was alles geregeld.
Drie dagen lang hebben we de prachtigste plekken gezien. Samen met 2 andere Nederlanders en 2 Mexicanen zaten wij in een Jeep. Eten, een gasstelletje, benzine en onze tassen op het dak gebonden. ´s Avonds sliepen we in hostels. Wat een onwijs leuke manier van reizen! Ik heb het echt heel erg leuk gehad!
De eertste stop was bij een treinenbegraafplaats waar ik werkelijk niets mee heb maar vooruit, we konden dat maar vast gehad hebben. Na een kwartiertje rijden zagen we vele andere Jeeps staan. De tour is vreselijk toeristisch en ik legde mij erbij neer dat we op iedere stop met zijn honderden van dezelfe dingen foto´s zouden gaan maken. We stopten bij een klein marktje waar verschillende souveniertjes verkocht werden.
Na het marktje reden we naar Salar de Uyuni. DE plek van de tour. En door vele de mooiste plek van Bolivia gevonden. Salar de Uyuni is een enorme zoutvlakte van als ik het goed onthouden heb zo´n 12.106 vierkante kilometer groot. Het is werkelijk adembenemend, ik heb geprobeert dit over te brengen op camera wat eigenlijk niet te doen is.
Na het zout geproefd te hebben reden we een hele tijd over deze enorme vlakte. Midden op deze vlakte ligt een soort eiland van rotsen met prachtige cactussen. Isla del Pescado. Hier stopte we voor de lunch. Ons chauffeur, gids en kok inéén maakte een heerlijke lunch voor ons terwijl wij genoten van de omgeving en vele foto´s maakte.
Rond een uurtje of 5 kwamen we bij ons ho(s)tel aan. Op een klein dorpje, San Juan, na waren er alleen maar lama´s en bergen. Ons ho(s)tel is geheel van zout gemaakt en dus sliepen we in bedden van zout, aten we aan tafels van zout enzovoorts. Voor het eten liepen we nog even het dorpje in waarna we om half 8 gezellig met zijn zessen aan tafel gingen. Vooraf kregen we een soepje en als hoofdgerecht een echt Boliviaans gerecht. Iedereen kreeg een bord en ik het midden werd er een enorme schaal met aardappels, kip en gebakken banaan neer gezet. Na het eten een kop thee, nog even genoten van de aller mooiste sterren hemel ooit gezien en toen lekker naar bed.
De volgende ochtend ging om half 7 de wekker en om 7 uur zaten we aan het ontbijt. Geheel tegenstrijdig aan de vorige ochtend reden we zoals afgesproken om half 8 weg. Na een stuk gereden te hebben zagen we in de verte de vergen van Chili liggen. We hadden de eerste dag dus al heel wat kilometer afgelegd. We stopten wij een actieve vulkaan waar uiteraard ook weer vele foto´s gemaakt moesten worden.
De rest van de dag hebben we genoten van de meest schitterende meertjes! De meertjes met zoutranden, flamingo´s en de weerspiegeling van de bergen in het water waren zo ontzettend mooi! Ik kan het gewoon niet beschrijven...
Al vroeg kwamen we in ons tweede hostel aan. Met zijn zessen deelde we een kamer. Na een wijntje in het zonnetje gingen we naar binnen voor een kop thee, koekjes en een spelletje kaarten wat de Mexicanen ons leerden. Na het eten, nog meer wijn en kaarten gingen we rond 9 uur naar bed. De volgende ochtend zou de wekker namelijk al om 5 uur gaan. In de gezamelijke ruimte zaten jongens te kaarten. Ik liep even naar ze toe om te vragen of ze iets stiller wilden zijn omdat wij zo zouden gaan slapen. Uiteindelijk lag ik om half 1 in mijn bed. Wat een geweldig leuke jongens! Ik heb onwijs gelachen en een hele leuke avond gehad!
Na 4 uurtjes geslapen te hebben ging de wekker. Na ons tassen gepakt te hebben vertrokken we in het pikke donker en onder de prachtige sterrenhemel naar de geisers. Na de geisers reden we naar een prachtige plek waar we de zon nog net op zagen komen. Daar hebben we ontbeten. Na het ontbijt reden we naar de grens van Chili om de twee Nederlanders af te zetten die vanuit daar verder zouden reizen. Wij gingen echter wel terug naar Uyuni omdat vanuit daar de bus naar La Paz zou vertrekken.
Een 9 uur lange reis terug stond ons te wachten met als enige onderbreking onze lunch. Tijdens de lunch kwamen we onze grote kaart vrienden weer tegen en we spraken af ´s avonds in Uyuni wat met elkaar te eten.
Aangekomen in Uyuni heb ik op de plaza gelezen terwijl Juul opzoek ging naar de mannen. In een pizzaria hebben we gezellig wat gegeten. Van twee jongens moesten we helaas afscheid nemen de andere twee gingen met ons naar de bus richting La Paz.
De luxe bus heen zou die dag niet naar La Paz gan en daarom moesten we de localbus terug nemen. We waren best een beestje huiverig maar ook deze bus liet weinig te wensen over. De weg deed dat overigens wel. Ook terug weer 6 uur lang schudden. In de bus bleken nog 11 andere Nederlanders te zitten! Dat was ik niet meer gewend. Ik moest ineens letten op wat ik zei in plaats van alles zomaar te kunnen roepen!
Om 8 uur dinsdagochtend waren we weer thuis. Na een ontbijtje en douche zat ik aan tafel in mijn reisverslag te schrijven toen de bel ging. Elsa kwam aan en zei Lotte de postbode. Ik sprong op sprinte naar de deur en deed open. De postbode vroeg Lotte Bosman? Ik graaide het papiertje uit zijn handen en las dat er een pakketje voor mij op het postkantoor lag. Na een heerlijke lunch met Juul en Lenny en gewerkt te hebben sjeesde ik naar het postkantoor waar ik mijn pakketje ophaalde. ´s Avonds met twee jongens uit Uyuni. Mieke, Frank, Juul en Lenny bij Sol y Luna gegeten. Snel naar huis en bij Elsa op bed gekropen. Samen hebben we alle cadeautjes uitgepakt en alle kaarten gelezen!
Lieve mama, Lotte, Bas, Lenny en vriendjes! Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle cadeau´s en kaarten! Ik ben er heel erg blij mee! Vooral het geurtje van thuis wat nog in mijn pyjama hing was heel fijn!
Een paar dagen later werd ik verblijd met nog meer post. Ik ontving het prachtige geboorte kaartje van Juliëtte, een brief van opa en oma en Carlijn en een kaart van de familie Kerdijk! Heel erg bedankt allemaal! Jullie maken me helemaal blij! En voor Elsa moet ik alle teksten steeds maar weer in het Spaans vertalen, de schat.
Liefs,
Lotte
alweer een week geleden vertrokken Juliette en ik naar Salar de Uyuni. Wat nog heel wat voeten in de aarde had! Vrijdagavond om 9 uur zou de bus vanuit La Paz vertrekken. Zoals jullie weten woon ik niet in La Paz maar iets daar buiten. Om half 8 belde ik in mijn beste Spaans de taxi centrale. En nee het lag niet aan mijn Spaans dat er om kwart over 8 nog steeds gaan taxi was. Dus ik nog een keer bellen maar de lijn was bezet. Wij naar de buurvrouw die ons een ander nummer gaf. Daar zeiden ze dat ze een taxi zouden sturen en dat die er binne 5 minuten zou moeten zijn. Half 9 nog steeds geen taxi. Ik voor de derde keer gebeld en om 5 over half 9 stond er dan eindelijk een taxi voor de deur.
Onderweg dikke vette stress. Wij de reisorganisatie gebeld maar die vertelde ons zeer vriendelijk, ahum, dat ze niet zouden wachten. 5 over 9 scheurde de taxi de straat van het busstation in. Juul gooide werkelijk het geld naar onze chauffeur en wij rende met tassen de straat op zoekend naar onze bus. En... HIJ STOND ER NOG! Wat een opluchting. Het buspersoneel was uiterst vriendelijk en hadden het geen probleem gevonden even te wachten. Na ons in het kantoor geregistreerd te hebben konden we de bus in. Ik ben nog nooit zo blij geweest voor in de bus te zitten want ik had niet langs al die mensen gedurft die zouden fluisteren dat zijn dus die meisjes op wie wij zo lang hebben moeten wachten. Hahahaha! Wat een stress!
Bij aan het komen van alle stress merkte wij de luxe op. Een kussen, een plaid, eten, drinken, tv en beenruimte in overvloed! Zelfs ons stoel kon bijna helemaal plat! Deze bus was zowaar luxer dan een vliegtuig! De hele nacht hebben we gereden, 12 uur in totaal. De eerste uren waren zeer comfortabel maar daarna werd het echt een bizare tocht. De laatste zes uur reden we over onverharde wegen waardoor de bus kei hard schudde. Een massage stoel is er niets bij!
Om 8 uur zaterdagochtend kwamen we dan eindelijk in Uyuni aan. Na ons reisorganistie gevonden te hebben en ons tassen te hebben af gegeven hebben we heerlijk in het zonnetje ontbeten met een pancake banaan chocola en een smoothie. Bah wat vies :D
De tour zou om 10 uur beginnen en dus zaten wij (met de stress van de vorige avond nog in ons achterhoofd) netjes op tijd te wachten. Om 11 uur kwam onze Jeep op zijn gemakje aangereden. 5 Israeliers en nog een man stapte in waarna de Jeep tot ons grote verbazing vol zat. Toen ik verhaalde wilde halen kwam er een andere Jeep van een andere organisatie aangereden wara wij in moesten stappen. Zo gaan dat soort dingen in Bolivia. Uiteindelijk bleek het dezelfde tour te zijn en qua geld was alles geregeld.
Drie dagen lang hebben we de prachtigste plekken gezien. Samen met 2 andere Nederlanders en 2 Mexicanen zaten wij in een Jeep. Eten, een gasstelletje, benzine en onze tassen op het dak gebonden. ´s Avonds sliepen we in hostels. Wat een onwijs leuke manier van reizen! Ik heb het echt heel erg leuk gehad!
De eertste stop was bij een treinenbegraafplaats waar ik werkelijk niets mee heb maar vooruit, we konden dat maar vast gehad hebben. Na een kwartiertje rijden zagen we vele andere Jeeps staan. De tour is vreselijk toeristisch en ik legde mij erbij neer dat we op iedere stop met zijn honderden van dezelfe dingen foto´s zouden gaan maken. We stopten bij een klein marktje waar verschillende souveniertjes verkocht werden.
Na het marktje reden we naar Salar de Uyuni. DE plek van de tour. En door vele de mooiste plek van Bolivia gevonden. Salar de Uyuni is een enorme zoutvlakte van als ik het goed onthouden heb zo´n 12.106 vierkante kilometer groot. Het is werkelijk adembenemend, ik heb geprobeert dit over te brengen op camera wat eigenlijk niet te doen is.
Na het zout geproefd te hebben reden we een hele tijd over deze enorme vlakte. Midden op deze vlakte ligt een soort eiland van rotsen met prachtige cactussen. Isla del Pescado. Hier stopte we voor de lunch. Ons chauffeur, gids en kok inéén maakte een heerlijke lunch voor ons terwijl wij genoten van de omgeving en vele foto´s maakte.
Rond een uurtje of 5 kwamen we bij ons ho(s)tel aan. Op een klein dorpje, San Juan, na waren er alleen maar lama´s en bergen. Ons ho(s)tel is geheel van zout gemaakt en dus sliepen we in bedden van zout, aten we aan tafels van zout enzovoorts. Voor het eten liepen we nog even het dorpje in waarna we om half 8 gezellig met zijn zessen aan tafel gingen. Vooraf kregen we een soepje en als hoofdgerecht een echt Boliviaans gerecht. Iedereen kreeg een bord en ik het midden werd er een enorme schaal met aardappels, kip en gebakken banaan neer gezet. Na het eten een kop thee, nog even genoten van de aller mooiste sterren hemel ooit gezien en toen lekker naar bed.
De volgende ochtend ging om half 7 de wekker en om 7 uur zaten we aan het ontbijt. Geheel tegenstrijdig aan de vorige ochtend reden we zoals afgesproken om half 8 weg. Na een stuk gereden te hebben zagen we in de verte de vergen van Chili liggen. We hadden de eerste dag dus al heel wat kilometer afgelegd. We stopten wij een actieve vulkaan waar uiteraard ook weer vele foto´s gemaakt moesten worden.
De rest van de dag hebben we genoten van de meest schitterende meertjes! De meertjes met zoutranden, flamingo´s en de weerspiegeling van de bergen in het water waren zo ontzettend mooi! Ik kan het gewoon niet beschrijven...
Al vroeg kwamen we in ons tweede hostel aan. Met zijn zessen deelde we een kamer. Na een wijntje in het zonnetje gingen we naar binnen voor een kop thee, koekjes en een spelletje kaarten wat de Mexicanen ons leerden. Na het eten, nog meer wijn en kaarten gingen we rond 9 uur naar bed. De volgende ochtend zou de wekker namelijk al om 5 uur gaan. In de gezamelijke ruimte zaten jongens te kaarten. Ik liep even naar ze toe om te vragen of ze iets stiller wilden zijn omdat wij zo zouden gaan slapen. Uiteindelijk lag ik om half 1 in mijn bed. Wat een geweldig leuke jongens! Ik heb onwijs gelachen en een hele leuke avond gehad!
Na 4 uurtjes geslapen te hebben ging de wekker. Na ons tassen gepakt te hebben vertrokken we in het pikke donker en onder de prachtige sterrenhemel naar de geisers. Na de geisers reden we naar een prachtige plek waar we de zon nog net op zagen komen. Daar hebben we ontbeten. Na het ontbijt reden we naar de grens van Chili om de twee Nederlanders af te zetten die vanuit daar verder zouden reizen. Wij gingen echter wel terug naar Uyuni omdat vanuit daar de bus naar La Paz zou vertrekken.
Een 9 uur lange reis terug stond ons te wachten met als enige onderbreking onze lunch. Tijdens de lunch kwamen we onze grote kaart vrienden weer tegen en we spraken af ´s avonds in Uyuni wat met elkaar te eten.
Aangekomen in Uyuni heb ik op de plaza gelezen terwijl Juul opzoek ging naar de mannen. In een pizzaria hebben we gezellig wat gegeten. Van twee jongens moesten we helaas afscheid nemen de andere twee gingen met ons naar de bus richting La Paz.
De luxe bus heen zou die dag niet naar La Paz gan en daarom moesten we de localbus terug nemen. We waren best een beestje huiverig maar ook deze bus liet weinig te wensen over. De weg deed dat overigens wel. Ook terug weer 6 uur lang schudden. In de bus bleken nog 11 andere Nederlanders te zitten! Dat was ik niet meer gewend. Ik moest ineens letten op wat ik zei in plaats van alles zomaar te kunnen roepen!
Om 8 uur dinsdagochtend waren we weer thuis. Na een ontbijtje en douche zat ik aan tafel in mijn reisverslag te schrijven toen de bel ging. Elsa kwam aan en zei Lotte de postbode. Ik sprong op sprinte naar de deur en deed open. De postbode vroeg Lotte Bosman? Ik graaide het papiertje uit zijn handen en las dat er een pakketje voor mij op het postkantoor lag. Na een heerlijke lunch met Juul en Lenny en gewerkt te hebben sjeesde ik naar het postkantoor waar ik mijn pakketje ophaalde. ´s Avonds met twee jongens uit Uyuni. Mieke, Frank, Juul en Lenny bij Sol y Luna gegeten. Snel naar huis en bij Elsa op bed gekropen. Samen hebben we alle cadeautjes uitgepakt en alle kaarten gelezen!
Lieve mama, Lotte, Bas, Lenny en vriendjes! Ik wil jullie heel erg bedanken voor alle cadeau´s en kaarten! Ik ben er heel erg blij mee! Vooral het geurtje van thuis wat nog in mijn pyjama hing was heel fijn!
Een paar dagen later werd ik verblijd met nog meer post. Ik ontving het prachtige geboorte kaartje van Juliëtte, een brief van opa en oma en Carlijn en een kaart van de familie Kerdijk! Heel erg bedankt allemaal! Jullie maken me helemaal blij! En voor Elsa moet ik alle teksten steeds maar weer in het Spaans vertalen, de schat.
Liefs,
Lotte
-
24 April 2009 - 17:33
Hannie:
Hey Lotte,
prachtige foto's van de zoutvlakten! en de dieren die je
daar allemaal tegenkomt.
Geweldig toch dat je naast jullie stage zoveel nog kan zien van het land.
Veel plezier in "Peru" ook al zijn jullie daar maar misschien voor even.
Liefs van ons allemaal uit Hoofddorp. -
24 April 2009 - 19:45
Steef:
lieverd heb ik je zeker gemist op msn, jammer :( maar ja binnenkort hopelijk weer.
leuk je verhalen te lezen! je hebt echt genoten dat is fijn! geniet lekker
dikke kus -
25 April 2009 - 07:54
Lotte:
Lieve Lot,
Wat geweldig! :D
Dikke kus -
25 April 2009 - 07:56
Sylke:
Lieverd, wat een geweldige avonturen heb je weer beleefd! Ik ben jaloers!
Laat je maar goed verwennen daar! Enne... de leuke jongens komen dus ook eindelijk tevoorschijn;)!
Veel plezier schat!
X -
25 April 2009 - 08:12
Kirsten:
Volgens mij wil je straks niet meer terug! -
26 April 2009 - 16:21
Helma:
Lieve Lotte,
Van Anita hoorde ik van jullie geweldige stageplan en dat ze jullie nog een half jaar willen houden!
Kom toch maar in juli terug!
Wat maken jullie ontzettend leuke trips. Fijn dat daar tijd voor is naast jullie stagewerk.
Lot, we hebben jouw kaart gekregen, wat een lieve tekst! We missen je ook! Geniet van die geweldige tijd daar! Veel liefs van de Kerdijkjes. Helma
-
27 April 2009 - 13:17
Henk:
Hoi Lotte,
Geweldig wat een ervaringen! Prachtige foto's. Wat kun je veel meemaken in zo'n kort tijdsbestek. Ik kijk bijna dagelijks even...
Natuurlijk praat ik veel met Anita over de belevenissen en moet dan toegeven dat ik soms wel eens jaloers ben op jou. Als ik de tijd kon terugdraaien dan had ik toen ook zeker voor zo'n stage gekozen! Ik ben dan ook erg nieuwschierig hoe het verder verloopt!!
Liefs, Henk. -
27 April 2009 - 13:50
Anneke:
Oh Lotte, wat een heerlijke herkenning van een reisje dat ik ook eerder in Bolivia deed naar die immense zoutvlakte! Bij mij is het ruim twintig jaar geleden en zeker niet zo luxe per bus als je nu deed. Ik word erg blij en vrolijk van je immer geweldige verhalen en ervaringen, super! En dan nog een ansichtkaart per ouderwetse postbode thuisgestuurd krijgen.... je bent meer dan geweldig, Lotte, maar dat wisten we allemaal al natuurlijk.
Dikke kus, heb het goed!
Anneke
-
27 April 2009 - 17:15
Josien:
He lieve lotte! Wat geweldige foto's! Het ziet er bijna onrealistisch uit! Ik vind het super leuk om je verhalen te lezen, t klinkt super, je wordt er jaloer van.
En ook nog onwijs bedankt voor je kaartje! Ook namens mn moeder en zus, echt heel leuk dat je er eentje gestuurd hebt :) xx -
28 April 2009 - 18:24
Dée:
Hee lieve Lotte,
Ik volg al je verhalen hoor. Wat klinkt het allemaal ontzettend leuk.
Geniet er nog van!
kus,
Dée -
08 Mei 2009 - 18:30
Marleen:
Hey Lotte,
Wat ik ook nog wilde zeggen is dat die maaltijden allemaal super lekker klinken hihi :P
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
